Wydawca treści Wydawca treści

Historia nadleśnictwa

Obejście nadleśnictwa składało się z: dwupiętrowego domu mieszkalnego z poddaszem i tarasem, budynku biurowego, obory, warsztatu kołodziejskiego, garażu, stodoły, parku i pastwiska. Na podwórzu znajdował się stojący do dziś pomnik przyrody–sędziwa lipa. Budynek obecnego nadleśnictwa wybudowano w 1910 roku.

Na przełomie XIX i XX wieku Nadleśnictwem kierował Królewski Nadleśniczy Eugen Kruger. Po nim nadleśnictwo przejął Nadleśniczy Scherließ i kierował nim do 01.08.1939. W okresie wojny Nadleśnictwem zarządzał Rudi Brehm aż do 05.03.1945r.Nadleśnictwo liczyło wówczas 5000 hektarów i było podzielone na 5 leśnictw: Püttkrug (Pucice), Rörchen (Rurka), Hornskrug (Rzęśnica – miejscowość nie istnieje a była w miejscu skrzyżowania drogi krajowej nr 3 z drogą do Załomia), Unter Karlsbach (Łęsko),Ober Karlsbach. Na 98 % powierzchni rosła sosna. Resztę stanowiły dąb i buk – po 1%. Pracownikami Nadleśnictwa była ludność z okolicznych miejscowości. W okresie wojny pracowało 30 francuskich jeńców wojennych.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Granice nadleśnictwa:


- zachodnia – Hornskrug (Rzęśnica) – Nadleśnictwo - Püttkrug (Pucice) – dworzec w Rurce – od dworca 2,5 km w kierunku Goleniowa
- północna – od tamtego punktu aż do Iny
- wschodnia – wzdłuż Iny do Ober Karlsbach i Sowna (Hinzendorf)
- południowa – autostradą Szczecin – Stargard do Rzęśnicy
Z relacji syna nadleśniczego Gerda Brehme wynika, że nadleśnictwo nie ucierpiało na skutek nalotów aliantów na Szczecin i okolice. Jedynym nalotem zagrażającym lasom Nadleśnictwa było bombardowanie, powstałej w latach 30-tych XX wieku, fabryki silników lotniczych Junkersa. Już wtedy na terenie Nadleśnictwa znajdowały się 2 wieże strażackie widoko-meldunkowe wyposażone w łączność telefoniczną!!! Jedna z nich znajdowała się w Rzęśnicy, druga w Łęsku w Załomiu. Na terenie obecnej siedziby nadleśnictwa wcześniej zlokalizowany był klasztor. Obiekt, w którym obecnie mieści się biuro Nadleśnictwa Kliniska w okresie przed II wojną światową był budynkiem mieszkalnym, w którym mieszkał nadleśniczy z rodziną. Obok budynku obecnego nadleśnictwa w lesie w kierunku południowo-wschodnim znajdował się grobowiec z XIX wieku wykonany z czarnego marmuru (zniszczony przez wandali w latach 1975-1980), w którym spoczywały szczątki jednego z nadleśniczych. Obok pomnika przyrody – „Lipy Anny" znajdowały się dobrze wychłodzone piwnice używane jako miejsce przechowywania żywności. Budynek został przeznaczony na biuro nadleśnictwa w latach 60-tych, w części na biuro, a w części na mieszkania nadleśniczego i głównego księgowego. W miarę rozrostu obsady nadleśnictwa mieszkania były likwidowane i ostatecznie w 1997 roku budynek w całości przeznaczono na biura i pod obiekty LKP-u.Wcześniej nadleśnictwo mieściło się w innym budynku na terenie wsi Kliniska. Biuro nadleśnictwa mieściło się w obiekcie, w którym obecnie znajduje się sala wystawowa i sala edukacyjna
.

HISTORIA OD 1945 ROKU
Nadleśnictwo Kliniska zostało utworzone w 1945r. pod nazwą Wrzosowa, z byłych terenów leśnych stanowiących grunty Lasów Państwowych oraz lasów upaństwowionych w skład których weszły lasy miasta Szczecin Dąbie, miasta Stargard jak również prywatnej własności majątkowej i wiejskiej.
Pierwotna powierzchnia nadleśnictwa wynikająca z prowizorycznego planu urządzania lasu opracowanego na lata 1952-1964 wynosiła 8744 ha.
Gospodarka pierwszych lat okresu powojennego charakteryzowała się dążeniem do likwidacji szkód z okresu wojny.
Na terenie dawnego Nadleśnictwa Wielgowo utworzonego w 1945r. z uwagi na skutki działań powojennych – wielkoobszarowe pożary terenów leśnych o powierzchni ponad 1000 ha drzewostanów sosnowych realizowano odnowienia w wyniku czego powstały dwa duże kompleksy równowiekowych drzewostanów sosnowych stanowiących znaczną część obecnego Leśnictwa Wielgowo i Leśnictwa Załom.
Przystąpiono do odnowień zaległych halizn oraz usuwania płazowizn.
W latach 1955-1962 występowały zagrożenia od szkodników pierwotnych (szczygonia chojnówka i poproch cetyniak), które zwalczono chemicznie na powierzchni 330 ha.

Nadleśnictwo Kliniska w aktualnych granicach zostało utworzone z dniem 01 kwietnia 1972r. z połączenia dawnych Nadleśnictw: Kliniska, Wielgowo i południowej części Nadleśnictwa Goleniów. Grunty nadleśnictwa położone są w województwie zachodniopomorskim.
Zasięg terytorialny Nadleśnictwa Kliniska wynosi 71341 ha i obejmuje teren gmin: Goleniów, Stargard, Kobylanka, Maszewo, Stara Dąbrowa, Stare Czarnowo oraz miast: Szczecin i Goleniów.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Nadleśnictwo Kliniska zarządza gruntami Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 23870,41ha.  

Lesistość w zasięgu terytorialnym (71 tys. ha) wynosi 33,4%

Lasy Nadleśnictwa tworzy 108 kompleksów. Pomimo pozornie dużej ilości kompleksów, Nadleśnictwo charakteryzuje się zwartymi lasami.

Grunty Nadleśnictwa położone są w sąsiedztwie dużych miast takich jak Szczecin, Stargard, Goleniów.

W zasięgu powiatów: goleniowskiego, stargardzkiego, gryfińskiego i miasta Szczecin grunty położone są w niżej wymienionych gminach:

  • Goleniów - 12 552,56 ha
  • Maszewo - 208,30 ha
  • Stargard  - 2965,94 ha
  • Kobylanka - 7113,65 ha
  • Stara Dąbrowa - 316,32 ha
  • Stare Czarnowo - 27,84 ha

oraz w miastach: ·

  • Goleniów – 35,57 ha
  • Szczecin - 650,23 ha

 Nadleśnictwo Kliniska jest nadleśnictwem jedno obrębowym o nazwie Kliniska w skład którego wchodzi 13 leśnictw: Jankowo, Zabrodzie, Rurzyca, Pucko, Strumiany, Załom, Poczernin, Sowno, Wielgowo, Cisewo, Niedźwiedź, Morawsko, Bącznik.

Pod względem przyrodniczo – leśnym obszar ten wchodzi w skład I Krainy Bałtyckiej, dzielnicy Szczecińskiej, stanowiąc południową część Puszczy Goleniowskiej.

Rzeźba terenu Nadleśnictwa Kliniska ukształtowana została w stadiale pomorskim ostatniego zlodowacenia – w plejstocenie oraz po ustąpieniu lodowca w okresie  współczesnym - holocenie.

Powierzchniową warstwę utworów geologicznych obszaru Nadleśnictwa tworzą przede wszystkim utwory czwartorzędowe głównie plejstoceńskie, zlodowacenia północnopolskiego (bałtyckiego), stadiału głównego, fazy pomorskiej. Znacznie mniejszą powierzchnię zajmują młodsze utwory-holoceńskie. Są to piaski rzeczne w dolinach cieków i osady organiczne. Część powierzchni zajmują utwory eoliczne. Okres ich powstania określa czwartorzęd nierozdzielny. Tworzyły się one na przełomie plejstocenu i holocenu. Grunty Nadleśnictwa położone są w typie klimatu Krainy Wielkich Dolin, w krainie Szczecińskiej. Charakteryzuje się on tym, iż jest bardziej morski, łagodniejszy. Klimat obszaru Nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza (wpływ sąsiedztwa Zalewu Szczecińskiego). Gatunki liściaste w takich warunkach klimatycznych mogą zajmować gleby uboższe niż w głębi lądu, znajdując tu dobre warunki wegetacyjne. Średnia temperatura roczna wynosi blisko 90C, zaś długość okresu wegetacyjnego 215 – 220 dni. Częstym zjawiskiem, powstałym w wyniku przemieszczania się obszarów barycznych o znacznej różnicy ciśnień atmosferycznych, są powtarzające się cyklicznie wiatry huraganowe, powodujące znaczne szkody w drzewostanach Nadleśnictwa. Nadleśnictwo Kliniska położone jest w dorzeczu rzeki Odry, w zlewniach rzeki Iny, rzeki Płoni, Jez. Dąbie oraz Jez. Miedwie. Ogólnie można stwierdzić, że klimat obszaru nadleśnictwa jest korzystny dla rozwoju roślinności drzewiastej dzięki łagodnym temperaturom i dużej wilgotności powietrza. Na zagrożenie środowiska przyrodniczego największy wpływ ma obniżający się poziom wód gruntowych, zwierzyna płowa oraz szkodniki owadzie. Istotny negatywny wpływ na lasy Nadleśnictwa  Kliniska mają z uwagi na położenie czynniki antropogeniczne.